Zwężenie kanału lędźwiowo-krzyżowego u psa, czyli zespół końskiego ogona. Choroba zwana potocznie zespołem uciskowym końskiego ogona (Cauda equina syndrom) wywołana jest zwężeniem kanału kręgowego w odcinku lędźwiowo-krzyżowym, prowadzącym do ucisku ostatnich korzeni nerwów lędźwiowych, korzeni nerwów krzyżowych oraz Translations in context of "szczurzyć" in Polish-English from Reverso Context: Próbowałam go użyć, żeby od-szczurzyć Amy, ale nie zadziałał. Najlepsza szczepionka na wirusy - pies. Kto ma - ten ma podwyższoną odporność, albo przynajmniej wychodzi na spacer. Zdrowia i szczęścia Wszystkim! Spróbuj zniechęcić psa do takiego zachowania. Chociaż gonienie za własnym ogonem może wydawać się nieszkodliwe i może zapewnić świetną rozrywkę Twojemu psu, ważne jest również monitorowanie tego zachowania, najgorzej jest wtedy, gdy pies gryzie ogon.. Jeśli pies widzi swój ogon jako zdobycz, może go ugryźć. W ogonie psa 154 views, 5 likes, 2 loves, 4 comments, 0 shares, Facebook Watch Videos from Szczuromania: Ludzie boją się zwierząt, które dziwnie się poruszają, pojawią się znikąd lub nagle rzucają się na Ciebie. Terminologia kynologiczna - Chart afgański posiada ogon pierścieniowaty. Poprzednie Następne . Tagi Artykułu: ogon, ogon cięty, ogon esowaty, , ogon cięty, ogon . Dzisiaj opowiem Wam o problemie, który dotyczy wielu czworonogów - łysieniu. Jego przyczyny są różne, a leczenie może trwać wiele miesięcy. Przyczyny łysienia psa Każdy pies linieje. Jest to rzecz naturalna i nie do uniknięcia. Jednak czasami zdarza się, że u pupila pojawiają się łyse placki, które z dnia na dzień stają się coraz większe. Taka sytuacja może mieć różne przyczyny. Często łyse placki na skórze są przyczyną sezonowego wypadania sierści. Jeśli jednak okaże się, że zmiana pory roku nie jest źródłem problemu, należy dowiedzieć się, gdzie leży problem. Problemy hormonalne Łysienie psa, spowodowane problemem z gospodarką hormonalną, ma charakterystyczne objawy: matowienie sierści, łyse placki po obu stronach ciała, obfite wypadanie sierści podczas zabiegów pielęgnacyjnych, pojawienie się ciemniejszych przebarwień na skórze. Inne powikłania, które mogą wskazywać na zaburzenia hormonalne: niedoczynność tarczycy, otyłość, suchość skóry i sierści, duża wrażliwość na zimno, zapalenie jamy ustnej, symetryczne łysienie, szczurzy ogon, zaparcia. Leczenie łysienia, spowodowanego problemami z gospodarką hormonalną, często polega na kastracji psa bądź dobraniu odpowiednich leków. Nieodpowiednie odżywianie Łysienie może być również spowodowane nieodpowiednią dietą, której składniki mogą wywoływać reakcje alergiczne. Ważne jest, by podawać pupilowi karmę, która wzbogaci jego organizm o odpowiednie witaminy i składniki odżywcze. Nie warto karmić psa domowym jedzeniem, ponieważ nie jest ono przystosowane do organizmu zwierzęcia. Alergie Kolejną przyczyną tracenia sierści są alergie pokarmowe lub te wywołane innymi substancjami. Reakcję alergiczną mogą wywołać detergenty różnego rodzaju, nowe legowisko, nowa buda, farby do ścian, pchły, roztocza, pasożyty (np. kleszcze). Najczęstszą metodą leczenia jest dieta eliminacyjna. Choroby Pies, atakowany przez patogeny, ulega zakażeniu poprzez otwarte rany. Zapalenie skóry może wówczas przybrać postać pęcherzyków, guzków bądź gródek. Pojawiają się one na przykład w okolicy brzucha i tylnych kończyn. Po takich reakcjach alergicznych mogą powstać blizny oraz łyse placki na skórze. Jeśli pies cierpi na atopowe zapalenie skóry, można zauważyć następujące objawy: podrażnienie skóry prowadzące do świądu, wypadanie sierści, zaczerwienienie skóry, wydzielina sącząca się z ran, wylizywanie oraz wygryzanie sierści otaczającej ranę. Roztocza, takie jak nużeniec lub świerzbowiec, powodują: krostki w okolicach głowy oraz ramion, ubytki sierści, łuszczenie się skóry, wydzielanie się charakterystycznego zapachu, podrażnienia w okolicach uszu oraz łokci. Inną chorobą powodującą utratę sierści, jest łysienie plackowate. Polega ono na wytwarzaniu przeciwciał przez organizm, które powodują wyniszczenie mieszków włosowych. Pupil łysieje w określonych miejscach, które tworzą łysy placek. Naga skóra nie jest zaczerwieniona ani pokryta pęcherzykami lub strupami. Inne powody łysienia Łysienie psa może być spowodowane czynnikami innymi niż te wymienione powyżej. Pies może tracić sierść również w wyniku zwykłego wylizywania określonych miejsc, choroby psychicznej, depresji lub stresu. Jeśli zobaczymy, że nasz czworonóg zaczyna łysieć, najlepiej wybierzmy się z nim do weterynarza. Im szybciej zdiagnozuje on chorobę, tym łatwiej będzie ją wyleczyć. Jeśli okaże się, że przyczyna łysienia leży wyłącznie w psychice psa, możemy wybrać się z nim do zoopsychologa. On znajdzie przyczynę problemów naszego pupila oraz powie nam, jak musimy postępować, by wyleczyć go z jego dolegliwości. Ekspert sklepu internetowego radzi: Jak widać przyczyn łysienia psa może być kilka i w większości mają one związek z konkretnymi chorobami. Na szczęście, gdy dbamy o naszego pupila, szansa że przytrafi mu się któraś z tych dolegliwości jest niewielka. Jednak nawet, gdy tak się zdarzy, to nie należy popadać w panikę, ponieważ dzisiejsza weterynaria radzi sobie z wieloma przyczynami łysienia u psa. Także tylko niektóre z nich mogą być groźne dla człowieka. Dlatego dopóki nasz podopieczny nie ma żadnych niepokojących objawów, nie ma się czym martwić. Nie znaczy to jednak, że jeśli pies nie łysieje, to nie trzeba dbać o jego sierść. Właściciele czworonogów, często nie muszą o tym pamiętać. Wystarczy, że karmią oni swojego pupila odpowiednią, dobrej jakości karmą. Musi być ona odpowiednio zbilansowana i wzbogacona o witaminy oraz suplementy. Na zdrowie i wygląd psiego futra pozytywnie wpływają przede wszystkim nienasycone kwasy tłuszczowe z grupy Omega-3 i Omega-6, witamina A oraz biotyna. Są one dodawane do gotowych suchych i mokrych karm dla psów przez producentów stawiających na wysoką jakość swoich produktów. W ich ofercie można znaleźć też takie, które są przeznaczone dla zwierząt, których sierść wymaga szczególnej troski. Wpływ na stan zdrowia skóry i futra u psa, co w efekcie zmniejsza ryzyko łysienia, mają też zabiegi pielęgnacyjne i utrzymanie zwierzęcia w czystości. Najważniejsze to oczywiście regularne czesanie i kąpanie psa, przy użyciu odpowiedniego szamponu. Useme Znajdź Zlecenie Umowa o dzieło O Pracy Zdalnej Dla copywritera Dla grafika Dla programisty Dla freelancera Znajdź Zlecenie Wybierz Strona Połącz przez: Subscribe Powiadom o 0 komentarzy Inline Feedbacks View all comments Popularne tagi:blog CMS copywriting design fabryka sucharów font fonty freelancer freelancer: jak zacząć grafika grafika rastrowa grafika wektorowa horoskop freelancera html humor freelancera inkscape inkscape podstawy it java języki programowania klient krzywe beziera logo marketing narzędzia dla copywriterów nauka copywritingu nauka grafiki nauka programowania nauka projektowania portfolio praca zdalna programowanie projektowanie projektowanie graficzne seo seo copywriting social media synonimy system CMS teksty synonimizowane tutorial typografia wordpress wtyczki znaczniki Kontakt: Napisz do nas na: kontakt@ Nasza strona internetowa używa plików cookies (tzw. ciasteczka) w celach statystycznych, reklamowych oraz funkcjonalnych. Dzięki nim możemy indywidualnie dostosować stronę do twoich potrzeb. Każdy może zaakceptować pliki cookies albo ma możliwość wyłączenia ich w przeglądarce, dzięki czemu nie będą zbierane żadne szczurzy ogon Definition in the dictionary Polish Examples Myślisz, że nie wiem, jak wyglądają szczurze ogony? Dwa imiona, dwa nazwiska i jeden szczurzy ogon, niekończąca się seria wzajemnych powiązań. Literature Jednakże ja oceniam zredukowane i w dodatku podkręcone szczurze ogony inaczej. Literature Myslisz, ze nie wiem, jak wygladaja szczurze ogony? Literature Znowu brakowało jej powietrza, a na dodatek poczuła, że szczurzy ogon omiata jej twarz. Literature To były widły, nie szczurzy ogon. Rada miejska próbowała z nią walczyć, oferując dwadzieścia pensów za każdy szczurzy ogon. Literature Amy powoli zamieszała gulasz i wyłowiła stamtąd coś, co wyglądało jak szczurzy ogon Literature Czyżby w Langxiangu było tak źle, że jedzą szczury i szczurze ogony? Literature Wyglądasz jak koniec szczurzego ogona pozostawiony w pułapce. Literature - ostrzegł Nathan francuszczyzną zabarwioną koszmarnym akcentem. - Te szczurze ogony to jego duma i pociecha. Literature Zaciskam szczęki, żeby nie wypuścić moich cennych szczurzych ogonów. Literature Wolałabym już wypić prawdziwy szczurzy ogon. Nie zapomnij swojego szczurzego ogona opensubtitles2 Felicjo, nie zapomnij swojego szczurzego ogona opensubtitles2 — Każdy potrafi związać kilka szczurzych ogonów w węzeł, jeśli tylko zechce — stwierdziła. — Jestem tego pewna Literature Pewnie przez ten szczurzy ogon Literature – Gdybym zapuścił włosy, mógłbym je woskować, żeby wyglądały jak szczurze ogony Literature - ofuknęła ją Aicha. - A teraz idź po szal, żeby schować te obrzydliwe szczurze ogony! Literature Powtarzam, szczurzy ogon... Available translations Authors Niedoczynność tarczycy (hipotyroidyzm) to jedna z najczęściej diagnozowanych u psów chorób o podłożu endokrynologicznym. Początkowo jej objawy mogą być niespecyficzne. Warto je poznać, nim przypadłość rozwinie się na dobre i poczyni w organizmie pupila wielkie spustoszenie. Tarczyca, czyli mały organ leżący na przedniej stronie szyi, zaraz pod krtanią, to narząd, od działania którego zależy wiele procesów ustrojowych. Hormony tarczycowe: T4-tyroksyna i T3-trójjodotyronina odpowiadają za metabolizm komórkowy, wpływają na procesy wzrostu i rozwoju, stymulują włosy i skórę do prawidłowego funkcjonowania, mają też wpływ na odporność organizmu, oddziałując na pracę narządów limfatycznych, a co za tym idzie – na poziom limfocytów i neutrofili. Zaburzenia funkcjonowania tego gruczołu mają rozległe konsekwencje dla organizmu. Niepokojące objawyPrzyczyny niedoczynnościWnikliwa diagnostykaDługotrwałe leczenie Niepokojące objawy Na początku pojawiają się problemy z okrywą włosową psa (wyłysienia, osłabienie sierści, zaburzenia wymiany włosa), potem dochodzi do zapalenia przewodu słuchowego, zmiany barwy skóry na brzuchu i pod pachami. To najczęstsze objawy, z jakimi do lecznic weterynaryjnych zgłaszają się opiekunowie czworonogów. Dopiero podczas wywiadu lekarskiego okazuje się, że pies od dawna był smutny i ospały, u niektórych osobników pojawiały się niewyjaśnione zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego (naprzemiennie zaparcia i biegunki, wymioty i problemy z przełykaniem), trudności w oddawaniu moczu, otyłość, nietolerancja na zimno, zaburzenia rui i niepłodność, nawracające zapalenia zewnętrznych przewodów słuchowych. Przyczyny niedoczynności Najczęstszą przyczyną niedoczynności tarczycy jest limfocytarne zapalenie tego narządu, które doprowadza do zmian chorobowych, a w najgorszym przypadku także do zaniku miąższu tarczycy. Istnieją jednak również inne, rzadziej występujące przyczyny, takie jak wrodzony niedorozwój tarczycy, nowotwory (częściej powodują nadczynność), zaburzenia funkcjonowania przysadki czy wątroby, niedobory jodu (w Polsce dotyczy to psów z Podhala), choroba Cushinga (nadczynność nadnerczy). Istnieje też ryzyko jatrogennego wywołania tego schorzenia, np. po podawaniu glikokortykosteroidów, mitotanu, diazepamu, salicylanów, penicyliny lub pooperacyjnie – po wycięciu narządu. Warto pamiętać, że podawanie testosteronu obniża, a estrogenów – podwyższa poziom hormonów tarczycy. Jeśli zwierzak z jakichś powodów dostawał któryś z tych specyfików, należy to zgłosić lekarzowi weterynarii. Wnikliwa diagnostyka Aby postawić ostateczną diagnozę o występowaniu hipotyroidyzmu, należy wykonać szereg badań, morfologię, bo typowe dla niedoczynności tarczycy jest pojawienie się niedokrwistości. Dodatkowo warto sprawdzić poziom T4 i fT4 oraz cholesterolu. Jeśli badania będą wykonywane w laboratorium dla zwierząt, można poprosić o skierowanie na c-TSH. Ważne, aby nie robić tego w laboratorium dla ludzi, gdyż oznaczenie TSH nie ma diagnostycznego znaczenia. Dodatkowo przy podejrzeniu zapalenia limfocytarnego tarczycy, można pokusić się o zbadanie poziomu przeciwciał antytyreoglobulinowych TgAb. Oprócz zlecenia diagnostyki laboratoryjnej, lekarz zbada pacjenta pod kątem potwierdzenia lub wykluczenia hipotyroidyzmu. Niewłaściwy poziom hormonów tarczycy, odpowiedzialnych za zapoczątkowanie fazy anagenu wzrostu włosa, procesy produkcji łoju i rogowacenia naskórka, powoduje wyłysienia, łojotok, nadmierne łuszczenie się naskórka, czyli daje łatwe do zauważenia objawy. Charakterystyczne jest to, że wyłysienia są symetrycznie rozmieszczone na ciele zwierzęcia. Jeśli nie są wikłane zakażeniami bakteryjnymi czy drożdżakowymi, nie swędzą. Brak włosa występuje najczęściej na bokach ciała czworonoga, tylnych kończynach i ogonie (tak zwany „szczurzy ogon”). Przy badaniu skóry lekarz może pobrać włosy oraz zeskrobiny naskórka i obejrzeć na miejscu pod mikroskopem. Włos zwierzaka chorego na zaburzenia tarczycy – zahamowany w fazie anagenu – ma inny kształt cebulki niż u osobnika zdrowego. Zakłada się, że wystarczy zbadanie trzech przypadkowych włosów, aby potwierdzić chorobę. W zeskrobinie szukamy też pasożytów, aby wykluczyć tę przyczynę wyłysień. Po badaniu skóry lekarz na pewno osłucha serce pacjenta, ponieważ hormony tarczycowe wpływają na mięsień sercowy. Charakterystyczna bradykardia (zwolnienie akcji serca) jest łatwa do wykrycia już na pierwszej wizycie. Dodatkowo lekarz może zalecić konsultację kardiologiczną, ale zwykle podanie leków na tarczycę powoduje ustanie niepokojących objawów ze strony układu krążenia. Przy diagnozowaniu niedoczynności tarczycy powinno się zwrócić uwagę na narząd wzroku pacjenta. Pojawić się mogą lipidoza lub wrzód rogówki, opadanie powiek albo zapalenie naczyniówki. Objawy ze strony układu mieśniowo-nerwowego, takie jak osłabienie, niedowłady, zaburzenia oddawania moczu, a nawet porażenie głośni, także mogą wskazywać na problemy z tarczycą. Długotrwałe leczenie Po uzyskaniu wyników badań, które potwierdzą występowanie hipotyroidyzmu, lekarz zaleci odpowiednią terapię. W tym przypadku uzupełnia się tyroksynę. Na rynku dostępne są leki weterynaryjne i medykamenty z ludzkiej apteki zawierające ten cenny hormon. Ustalenie jego właściwej dawki zajmuje zwykle kilka tygodni – co siedem dni zwiększa się ilość specyfiku, aż dochodzi się do odpowiedniej dla danego pacjenta. W tych pierwszych tygodniach opiekun musi być w stałym kontakcie z lekarzem weterynarii. Trzeba pilnować, by nie doszło do przedawkowania tyroksyny, które objawia się nerwowością zwierzęcia, ogólnym pobudzeniem, chudnięciem, przyspieszoną akcją serca, wielomoczem, nadmiernym pragnieniem, wymiotami i biegunką. Aby sprawdzić, czy ustalona dawka leku jest odpowiednia i czy nastąpiła zadowalająca poprawa, po 4–6 tygodniach wykonuje się ponownie badanie poziomu T4, fT4 i cholesterolu. Generalnie już po tygodniu podawania psu hormonu opiekun obserwuje wzrost aktywności pupila. Poprawa stanu skóry pojawia się po około 4–6 tygodniach. Choć zwykle widać, jak zwierzę zaczyna porastać włosem, początkowo może się zdawać, że stan okrywy się pogorszył, bo psiak wymienia szatę i gubi sierść. Cofnięcie zmian kardiologicznych następuje po około dwóch miesiącach. Małgorzata Charzyńska-Wróbel lekarz weterynarii Jak oceniasz ten artykuł? Kliknij, aby ocenić Średnia ocena / 5. Liczba głosów 187 Brak głosów. Oceń artykuł! Choroby hormonalne a problemy z sierścią Rzadko kiedy widząc, że z sierścią lub skórą psa dzieje się coś niepokojącego, przychodzi nam na myśl, że źródłem problemu mogą być nieprawidłowości w wydzielaniu hormonów. Tymczasem wzrost sierści jest uwarunkowany utrzymaniem równowagi hormonalnej i dlatego wśród objawów zaburzeń w wydzielaniu poszczególnych hormonów, niemal zawsze spotyka się pogorszenie kondycji skóry i sierści. Jest to przede wszystkim nadmierne wypadanie włosa prowadzące do widocznego przerzedzenia a nawet wyłysienia sierści na grzbiecie oraz na bokach tułowia. Sierść staje się sucha, łamliwa i podczas szczotkowania wychodzi całymi kepami. Towarzyszą temu zmiany w spoistości skóry, która czasem staje się cieńsza, a czasem grubsza, mniej elastyczna, przesuszona lub pokryta łupieżem. Szukając przyczyn tego stanu rzeczy warto zbadać poziom hormonów, bo to może skrócić drogę do postawienia diagnozy i rozpoczęcia skutecznej terapii. Może się wówczas okazać, że głównym problemem nie są zmiany skórne, ale poważne schorzenie o podłożu hormonalnym, które je wywołuje i tylko jego wyleczenie pozwoli uporać się z dolegliwościami skórnymi. Można do nich zaliczyć: niedoczynność tarczycy Niedoczynność tarczycy charakteryzuje się uogólnionym zwolnieniem tempa metabolizmu. Może występować w postaci pierwotnej lub wtórnej. Postać pierwotna spowodowana jest zaburzeniami w funkcjonowaniu tego gruczołu lub też niedoborem jodu w psiej diecie. Zdarza się także, że pojawia się na skutek choroby nowotworowej lub stanów zapalnych tarczycy. Natomiast niedoczynność wtórna jest wynikiem zaburzeń w wydzielaniu hormonu tarczycy. Spośród objawów choroby należy wymienić: tendencję do tycia mimo ograniczenia ilości podawanej karmy, dysfunkcję przewodu pokarmowego, zaparcia naprzemiennie z biegunkami, skłonność do stanów zapalnych jamy ustnej, osłabienie popędu płciowego, niechęć do ruchu, osowiałość oraz zwiększoną wrażliwość na zimno. Jeśli chodzi o okrywę włosową, daje się zauważyć łojotok, symetryczne wyłysienia na bokach tułowia i grzbiecie nosa oraz charakterystyczny brak sierści na końcu ogona, który określa się jako ”szczurzy ogon”. Chorobę można potwierdzić określając poziom hormonów tarczycy we krwi, natomiast leczenie polega na podawaniu ich syntetycznego odpowiednika. nadczynność tarczycy Nadczynność tarczycy występuje znacznie rzadziej niż jej niedoczynność, częściej u kotów niż u psów. Jest to schorzenie spowodowane obecnością guzków w tarczycy, które są odpowiedzialne za zwiększoną produkcję hormonów T4 i T3 i nie reagują na fizjologiczne mechanizmy regulujące. Wśród objawów nadczynności tarczycy należy wymienić: zwiększone pragnienie i wydalanie moczu, wymioty, biegunkę, spadek masy ciała mimo dużego apetytu, ospałość, czasem podwyższoną temperaturę, brak chęci do zabawy oraz charakterystyczny wygląd - powiększenie i obwiśnięcie brzucha. Jeśli chodzi o sierść, ma ona tendencję do wypadania, na tułowiu pojawiają się plackowate łysiny, a skóra staje się cienka i delikatna. Leczenie polega na podawaniu ketokonazolu, w celu zmniejszenia produkcji sterydów a także wycięciu przysadki i nadnerczy. niedoczynność kory nadnerczy - choroba Addisona Choroba Addisona powstaje na skutek zniszczenia lub zaburzenia w działaniu kory nadnerczy odpowiedzialnej za produkcję hormonów niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Nadnercze składa się z dwóch części: wewnętrzna, tzw. rdzeń, produkuje adrenalinę, zewnętrzna, którą stanowi kora, produkuje między innymi dwa bardzo ważne hormony sterydowe: kortyzol i aldosteron. Kortyzol reguluje różne reakcje biochemiczne, uczestniczy w metabolizmie białek, węglowodanów i tłuszczów, pobudza syntezę niektórych enzymów oraz pozytywnie wpływa na układ krwiotwórczy, stymulując wytwarzanie krwinek. Aldosteron kontroluje stężenie sodu i reguluje objętość wody w organizmie, co wpływa na objętość i ciśnienie krwi. Produkcja obu tych hormonów kontrolowana jest przez wytwarzany w przysadce mózgowej związek chemiczny, zwany ACTH. Ustalenie jego poziomu pozwala sprawdzić zdolność organizmu do produkcji kortyzolu: po podaniu ACTH u zdrowego psa, w przeciwieństwie do psa chorego, następuje wzrost poziomu kortyzolu we krwi. Terapia niedoczynności kory nadnerczy polega na podawaniu syntetycznych hormonów zastępujących te, których organizm psa wskutek choroby nie produkuje. Mechanizm powstania choroby Addisona nie jest dokładnie znany, najczęściej jest to reakcja autoimmunologiczna, w wyniku której organizm psa zaczyna działać przeciw sobie produkując przeciwciała, które niszczą korę nadnerczy. Do widocznego pogorszenia zdrowia dochodzi w stresujących dla psa sytuacjach, a przebieg choroby może mieć ostry lub przewlekły charakter. Według obecnego stanu wiedzy choroba Addisona jest nieuleczalna, ale przy odpowiednim jej kontrolowaniu i regularnym podawaniu leków można psu znacznie poprawić komfort życia. nadczynność kory nadnerczy - zespół Cushinga Zespół Cushinga (nadczynność kory nadnerczy) powstaje w wyniku przewlekle podwyższonego poziomu glukokortykoidów. W objawach skórnych dominują wyłysienia (często symetryczne), zanik skóry, matowość sierści, powstanie zaskórników, rzadziej zwapnienia skóry oraz wtórne infekcje. zespół feminizujący samców Jest to schorzenie, które pojawia się na skutek zwiększenia poziomu estrogenów, żeńskich hormonów w organizmie psa. Ich nadmierna produkcja spowodowana jest zazwyczaj toczącym się procesem nowotworowym jądra. Z kolei wysokie stężenia tych hormonów we krwi doprowadza do spadku produkcji innych hormonów tzw. androgenów, w tym testosteronu. Na skutek dominacji żeńskich hormonów płciowych pies upodabnia się do suki, obserwuje się powiększenie sutków a nawet wydzielanie mleka. Wśród pierwszych objawów choroby należy wymienić wyłysienie okolic narządów płciowych, krocza oraz brzucha. Potem pojawiają się także symetryczne wyłysienia na klatce piersiowej oraz kończynach, przebarwienia skóry, tłusty łojotok oraz nadmierna ilość wydzieliny w uszach. Psy leczy się podając im preparaty na bazie testosteronu, w przypadkach bardziej zaawansowanych pozostaje kastracja. przerost i zapalenie tarczki ogona Schorzenie ma podłoże hormonalne i występuje przeważnie u niekastrowanych samców, u których stwierdza się znaczne podwyższenie poziomem męskich hormonów we krwi. U suk zapalenie tarczki ogona jest wynikiem dysfunkcji jajników. Schorzenie ma jak widać podłoże hormonalne, przy czym może mieć charakter ogniskowy, ograniczony do konkretnego miejsca, lub wiązać się z ogólnie występującym pierwotnym lub wtórnym łojotokiem. Pierwszym objawem zapalenia tarczki ogona jest pojawienie się na grzbietowej stronie ogona, w odległości 3-5-cm od jego nasady, owalnych, wyraźnie odgraniczonych, stale powiększających się łysych plam. Skóra w tych miejscach jest tłusta i pokryta łojem, bardzo podatna na różnego rodzaju infekcje bakteryjne i grzybicze. Wówczas w tym miejscu może pojawić również obrzęk, zaczerwienienie i wypryski. Sposób leczenia zależy od stopnia zaawansowania choroby. Na początku poprawę może przynieść miejscowe stosowanie środków przeciwłojotokowych, przeciwzapalnych i przeciwbakteryjnych. Potem niezbędne jest podawanie antybiotyków, a jeśli to nie daje efektów pozostaje chirurgiczne usunięcie gruczołu ogonowego oraz kastracja. Więcej na temat przerostu i zapalenia tarczki ogonowej tutaj karłowatość przysadkowa Jest to schorzenie o charakterze dziedzicznym, którego przyczyną jest niedobór hormonów przysadki. Objawia się przede wszystkim zaburzeniem wzrostu oraz stopniową utratą włosa okrywowego, który jest słabo osadzony i łatwo wychodzi podczas szczotkowania. Prowadzi to do obustronnych wyłysień. Charakterystyczne jest to, że podszerstek pozostaje nietknięty. Obserwuje się również nadmierną pigmentację skóry oraz pogarszające stan okrywy włosowej zmiany, takie jak łojotok, powierzchowne zapalenia skórne oraz infekcje grzybicze

szczurzy ogon u psa